Czarna zaś przyglądała się jej tak dalej - tym razem zdradzając swoje zainteresowanie jedynie przechyleniem łba. Nie wyglądała na szczególnie poruszoną jej słowami, nie tym razem. - Wierz mi lub nie, ale wygląda na to, że mamy ze sobą sporo wspólnego. Pomijając fiksację na punkcie śmierci. - Odpowie...

Czarnej też się nie spieszyło. Przyglądała się mu z góry niemalże statecznie, a już z całą pewnością bezczelnie. A już z dwiema pewnościami - z zainteresowaniem.
- Ładny jesteś. - Zagaiła. Brzmiało szczerze. Serio.

Czarna w ogóle nie zdawała sobie sprawy z tego, co wyrabiał Wuminek, acz z pewnością ucieszyłaby się będąc dla niej wzorem do naśladowania.
~ Mów tak do mnie, kociaku. ~ Zamruczało plugastwo. - A tak przy okazji: co porabiasz na co dzień?

No i kiszka - świecą się kontrolki, biją alarmy, a zapas tej buńczucznej pewności siebie powoli się kończył. Czarna - jak przystało na aktorkę za którą się uważała - robiła wszystko co w swojej mocy, by tego nie okazać, acz było w tym wszystkim miejsce na niepewny oddech i drżenie końcówki ogona. To...

Dziwne spotkania były specjalnością czarnej zarazy, ale w tej sytuacji musiała się starać bardziej niż zwykle. O ile zazwyczaj nie miała żadnych kłopotów z prowadzeniem rozmów wedle własnych pokręconych zasad, czy ich braku. Czuła się jak ryba w wodzie, kiedy jej rozmówca zaczynał odczuwać oczywisty...

- Jesteś jedną ze spokojniejszych istot jakie znam, to fakt.
Czarna zmrużyła nieco ślepiska i przygryzła wargi, przypatrując się tak kotce. Teatr absurdu trwał w najlepsze w rytm kołyszącego się ogona - a może to wcale nie był teatr? Masakra.
~ Ale wiesz co mówią: cicha woda brzegi rwie.

Czarna uniosła brew.
- A już miałam ci pogratulować wyboru terytorium. - Dodała. - Teraz będę musiała wymyślić nową zjadliwą dogryzkę.

- Łohohohohoł, Wuminku! - Zaśmiała się plaga. ~ Skąd w tobie tyleż agresji, hm? Najwyraźniej każde słonko ma swoje ciemniejsze plamy. W tej chwili również Czarna wyciągnęła przed siebie łapę i obnażyła pazury, przyglądając się im leniwie. - W tym jednym przypadku moje metody są nieco mniej krwawe - ...

A wszystko to pod czujnym wzrokiem cholery, która siedziała na tym drzewie jak ptaszysko na żerdzi. Jak wielki, wredny, szalony sęp - bezkarnie nękający wszystko i wszystkich dookoła, tuż poza zasięgiem pazurów. Coś się jednak w jej zachowaniu zmieniło. - Słuchaj. - Zaczęła, o dziwo nader spokojnym ...

Czerwone ślepia wpatrywały się w lwicę uważniej niż wcześniej, a czarne uszy z kolei wsłuchiwały się w monolog Sheeby. Co jakiś czas kiwała głową, jakby padające zdania były potwierdzeniami tego, o czym wiedziała już wcześniej. - Serio - odpowiedziała w końcu po długiej chwili - przydałaby ci się od...