Tym razem lamparcica była w pełni przygotowana na atak. Z obłędem w ślepiach wystrzeliła w tył jak sprężyna, usiłując nie tylko uniknąć ataku Mattugura, ale też trzepnąć go łapą w nos, nie szczędząc przy tym pazurów.

Czarna dyszała, nie ze zmęczenia jednak. Jej oddech stawał się coraz cięższy i cięższy, a w jej ślepiach miejsce strachu zastąpiło coś zupełnie innego. Błyszczały zajadle w półmroku nadchodzącej nocy - w końcu jednak samica obnażyła kły. W uśmiechu? Oblizała się, gdy z ostrych zębisk zaczęła ściekać...

Czarnej mina nieco zrzedła. Przygryzła wargę w krzywym grymasie, a spod pokrzywionych warg wychylił się nawet kieł. - Nawet nie wiesz jak bardzo ci zazdroszczę. - Mruknęła. Po kilku chwilach lamparcica przyspieszyła kroku. A był to krok niemalże taneczny. Celowo, czy też nie, Czarna poruszała się z ...

- Też to czujesz? - Zapytała Czarna, a jej pysk wykrzywił uśmiech. - Ten słodki fetor zgnilizny? Woń śmierci?
Lamparcica nie wiedziała, że w ten sposób prawdopodobnie potwierdziła wątpliwości towarzyszki.
- Wuminku, powiedz no mi - mlasnęła - mówią ci coś imiona: Skaza, Mufasa i Simba?

Uciekała przez dłuższą chwilę - zdążyła nawet zbudować między sobą a nim solidny dystans. W końcu jednak zatrzymała się gwałtownie i zwróciła do samca przodem. Przez tych kilka krótkich sekund, tym razem przynajmniej wyglądała na przygotowaną.

Czarna szybko wykorzystała okazję - bardzo szybko. Wierzgając się jak piskorz wystrzeliła do przodu jak z procy. Cios, który na nią spadł o mało nie powalił jej na ziemię, nie trafił jednak w łeb. Raz jeszcze zaryczała, prując przed siebie najszybciej jak potrafiła. - Spierdalaj! - Zawyła łamiącym s...

Lamparcica zatrzymała się w końcu.
- To jest *ten* kanion, nie? - Rzuciła ni stąd ni zowąd gapiąc się w Wuminka.
Wyglądała na podekscytowaną.

Reakcja ze strony Czarnej była: szybka poniewczasie niewłaściwa Niepotrzebne skreślić. Jak przystało na przedstawicielkę swojego gatunku, szybkości nie można było cholerze odmówić. Kiedy tylko dostrzegła czarną smugę, rzucającą się na nią w półmroku, natychmiast ugięła łapy i przylgnęła do ziemi, w ...

Jakby na przekór własnej rasie, pewna czarna sucz nader aktywnie spędzała swój czas. Zamiast spać cały dzień, czy też leżeć i pachnieć, jedynie z rzadka strącając uchem natrętną muchę, lazła przed siebie. Po zadniej stronie zostawiając przeszłość, sunęła przez te ziemie, pragnąc skazić je swoją obec...

Czarna cholera sunęła przez kanion wolnym, niemal tanecznym krokiem, jak gdyby odgrodzona dwoma skalnymi ścianami obudziła w sobie zupełnie inną duszę. Choć przez większą część tej nieprzydługiej wędrówki jedynie zerkała co chwilę czy panthera incognita vel Słonko idzie jeszcze za nią. Nie tylko za ...