♦ Imię: 无名 czyt. Wúmíng co oznacza bezimienną.
♦ Gatunek: Leopon (hybryda lamparta i lwicy)
♦ Wiek: 4 lata
♦ Stado: Samotnik
♦ Rodzina: Owoc gwałtu, została porzucona za młodu przez matkę.
♦ Statystyki:
Siła ●ooooo
Zręczność ●●●ooo
Percepcja ●●●●●●
♦ Słabe Strony:
~ Słaba fizycznie
~ Lubi przywłaszczać sobie rzeczy innych
~ Jest tak silnie powiązana ze światem duchów, że niekiedy zastanawia się co jest jawą a snem
~ Gadanie samej do siebie
~ Nie potrafi polować
~ Nie znosi wody i zapachu mokrego futra
~ Krytykancka, specyficzne poczucie humoru
♦ Mocne Strony:
~ Silna, wręcz nieugięta wola, wyciąganie z niej informacji jest tylko stratą czasu
~ Wspina się bezproblemowo po drzewach
~ Zlewanie się z otoczeniem w porze nocnej
~ Kontakt z duchami, posiada ptasiego przewodnika po świecie zmarłych
~ Lubi śpiewać
~ Wysoko rozwinięta intuicja, przez niektórych odbierane jako duże pokłady szczęścia
♦ Aparycja:
Szara lwica z białym pyskiem, gardzielą, podbrzuszem skarpetkami od wewnętrznej strony ciała. Nakrapiana jasnymi plamami na grzbiecie tak jakby ktoś tam przeniósł mapę rozgwieżdżonego nieba. W niektórych miejscach jej szare futro pod wpływem światła księżyca nabiera jakby błękitnego odcieniu. Mimo jej dziwnego obycia stalowe ślepia wydają się być bystre i płynęła z nich inteligencja.
Budowa ciała przypomina lamparta, pomijając głowę, która niczym nie wyróżnia się od lwiej ogon zakończony delikatną namiastką pędzla.
Rozmiarówka♦ Charakter:
"Jestem, kim jestem, czasem palącym słońcem to znowu ulewnym deszczem. Bywam wiatrem, co wieje i wodą, która się śmieje, kotem, co się wymyka, sową, co nocą zakrzyka, małpą, co ciągle szaleje, kogutem, co rano pieje. Górą wyniosłą nad wszystko, niziną upadłą tak nisko, pozą, spojrzeniem i gestem…po prostu jestem, kim jestem…"
♦ Historia:
Młoda lwica porzuciła urodzone w gęstym zagajniku dziecko. Nie nadała mu imienia, nie chciała jej znać, nie chciała jej widzieć. Przypominała tylko o bólu i cierpieniu jakie doznała. Mała miała zginąć śmiercią głodową bądź zostać pożartą przez drapieżniki. Stało się jednak inaczej, lamparcia szamanka, która w tym samym czasie poszukiwała pokarmu dla własnego potomstwa znalazła ją. Ulitowała się nad ta biedną istotą, bądź jej instynkt macierzyński wziął górę nad zdrowym rozsądkiem. Wszak nowo narodzone kocię przypominało w każdym aspekcie lamparta, jedynie pyszczek różnił się.
Została nazwana Wúmíng, co oznaczało bezimienną. Wychowywała się w lamparciej rodzinie, jako jedyna przejawiała skłonności oraz predyspozycje do szamanizmu. Z chęcią nabywała nową wiedzę. Gdy dorosła została przegnana przez zastępczą matkę. Taka już była kolej rzeczy wśród samotnych drapieżników. Jako iż polowania i sztuki łowieckiej nie potrafiła ogarnąć pozostało jej żywienie się padliną, jajami ptaków lub kradzeniem pokarmu mniejszym łowcom.
♦ Ciekawostki:
~ Potrafi przywoływać astralnego przewodnika
~ Nie interesowała się ziołami, nie potrzebowała również używek by nawiązać kontakt z duchami.
~ Unika jak ognia kocimiętki, twierdząc, że pozbawia rozumu i kontroli nad ciałem.
~ Łasa na owoce polane miodem
♦ Ekwipunek:
~ Woreczek na diamenty
