♦ Pseudonim:~
♦ Gatunek:Lwica
♦ Wiek: 3 lata
♦ Stado: Samotnica
♦ Rodzina:
Przyszywany brat – Nesher
Rodzice – Ciężko powiedzieć… Nieznani?
♦ Statystyki:
Siła ●●●ooo
Zręczność ●●●ooo
Percepcja ●●oooo
♦ Słabe Strony:
- Samokontrola nad sobą
- Bieganie (ma słabą kondycję do tego, pomimo tego jest silna)
♦ Mocne Strony:
- Pewność siebie
- Siła
♦ Aparycja:
Zadra to brązowa lwica. Gdzieniegdzie na futrze ma jasne i ciemne znaczenia. Jej znakiem rozpoznawczym są piękne, żółte oczy.
♦ Charakter:
Nie mówi zbyt wiele, na ogół jest cichą i spokojną lwicą, lecz to tylko pozory. Jest dość specyficzna, wybucha niczym wulkan nie wiadomo kiedy. Nerwowa oraz nieufna. Przy niej nigdy nic nie wiadomo. Jej taktyką w rozmowie jest nabycie jak najwięcej informacji. Można powiedzieć, że całkiem nieźle wykorzystuje innych, o sobie prawie nic nie mówi.
Niemiła, nieprzyjazna? A skąd! Lwica ma serce pod warstwą lodu… I o tym nie należy zapomnieć. Zadra najbardziej się boi utraty kontroli nad sobą. Nie chce nikomu zrobić krzywdy ani fizycznie, ani słowem. Ale niestety nie potrafi inaczej… Być może to ją doprowadzi do zguby? Albo znajdzie kogoś takiego, kto pomoże jej rozpuścić lód w sercu. Bo najłatwiej kogoś w potrzebie zostawić, niż pomóc.
♦ Historia:
Opuszczeni, sami w jaskini. Szukający wyjścia, wspierając się nawzajem.
Zadra i Nesher to przyszywane rodzeństwo, które zostało w bardzo młodym wieku opuszczone i zostawione w ciemnej jaskini przez rodziców. Spędzili w niej kilka dni, bez jedzenia i picia, co odbiło się później na Zadrze (w jej zachowaniu). Wspólnymi siłami udało im się wyswobodzić. Najpierw działali razem, jednak potem ich drogi się rozwiodły. Czemu? Tego nie chcą wyjawić, po prostu kiedyś musiał nadejść ten moment rozłąki, bo nic nie trwa wiecznie.
Zadra poszła w stronę gór, była już na tyle dorosła, że potrafiła już żyć samodzielnie, zaś Nesher w stronę puszczy. I od tamtej pory już nigdy się nie spotkały.
♦ Ciekawostki:
- Zadra po przeżyciach w jaskini stała się bardziej nerwowa, z początku pomagał jej towarzysz (z opanowaniem emocji), teraz próbuje sama z tym żyć.
- W górach czuje się najlepiej, bo czuje wolność.
- Wciąż kocha swojego przyszywanego brata, w głębi duszy żałuje, że musieli się rozstać.
- Czemu przyszywany brat? Ich rodzice się przyjaźnili, przynajmniej tak sądzą. Kiedy zostali opuszczeni w jaskini pomagali sobie. Bardzo ich to do siebie zbliżyło przez co zaczęli traktować się jak rodzeństwo. Niestety, po rozłące ich relacje uległy zmianie.
♦ Ekwipunek:
Autor Obrazka