Dół Kanionu

[Wúmíng]

Zazdrościć nieświadomości i braku życia w głębokiej niewiedzy, o ironio!
- Możesz jakoś rozwinąć temat? - Zasugerowała, skoro to takie paskudne i gorzkie w obyciu to jeśli się z nią podzieli historią o trzech osobnikach to obie będą się z tym męczyć. Choć szara podejrzewała, że ma to wyłącznie znaczenie dla tej czarnej paskudy. Jeszcze z jakąś dziwną gracją zaczęła majtać kuprem na boki.
- Nie chcę. - Dodała, ostatnim razem lamparta wprawiło to w zły nastrój gdy poruszyła tą kwestię. Skoro wtedy nie słuchała to dlaczego miałaby zaszczycić jej należną uwagę zainteresowanego odbiorcę. Uderzyła łapą niewielki kamień, który odbił się od ściany i wrócił pod łapska bezimiennej.

[Czarna]

- Ten kanion ma za sobą historię, o której wszyscy trąbią od pokoleń. - Wyjaśniła Czarna. - Szczerze, chyba tylko dla lwów ma ona jakieś znaczenie, bo jest o WŁADZY, o ZDRRAAADZIE, o ZŁUUU i o dobrym lewciu, który potem przyszedł i zabił złego lewcia i nagle wszystko było spoko. A potem znowu mniej więcej to samo. Wszystko bez znaczenia. Jeśli chcesz, mogę ci to opowiedzieć, znam to na pamięć.
Machnęła ogonem, mrucząc coś pod nosem.
Kiedy Wuming odmówiła, Czarna zwolniła kroku i odwróciła się z błyskiem w oku.
~ Możesz powtórzyć? ~ Przechyliła nieco łeb, jak gdyby faktycznie się wcześniej przesłyszała.

[Wúmíng]

- Nie trzeba, najważniejsze w tej historii zaznaczyłaś. - Zresztą o jakich zwierzętach mogłaby być mowa jeśli nie o lwach. Największych drapieżnikach na tych ziemiach. Pewnie wszędzie dzieją się takie akcje, gdzie zwierzęta żyją w grupach i mają hierarchię. - Wniosków chyba nie wyciągnięto skoro wszystko zatoczyło koło.
Zatrzymała się widząc jak Czarna się w jej stronę obraca znowu z tą groźną miną i tym dziwnym tonem przyprawiającym o ciarki. Piekielny wymuszacz!
- Mówiłam ci wcześniej o duchu na popielnych ziemiach. - Inne jakoś niespecjalnie przykuły jej uwagę jeśli się snuły w tym swoim niebycie. Ten jednak był wyjątkowo namolny. - Staram się udawać, że ich nie widzę. Mniej kłopotów.

[Czarna]

Czarna kazała czekać na swoją odpowiedź o kilka sekund dłużej, niż było to społecznie akceptowalne. Suka.
- Nie mówiłaś. A szkoda. - Odpowiedziała. - No nic; przekonam się sama.
Lampart ruszył znów naprzód.

[Wúmíng]

- Ale tam jest nuuuudno. - Zajojczyła przewracając ślepiami. Nie widziała żadnego sensu by zachodzić z powrotem na ten nieurodzaj. - Łatwiej byłoby spróbować go przywołać. -Dodała po chwili machając ogonem na boki. "Tylko nie w tym cuchnącym wąwozie, skupić się nie da"

[Czarna]

Cholera nabrała powietrza w płuca, po czym zmarnowała dobry oddech na ciężkie, głębokie westchnienie. Ogon wyraźnie zadygotał, zanim powrócił do spokojnego kołysania się w rytm jej kroków.
- Jak myślisz; w którą stronę się udajemy?
Czarna siliła się na przerysowanie cierpliwy ton, będąc przy tym dziwnie selektywną w doborze odpowiedzi. Lub ich braku.

[Wúmíng]

- Przed siebie.- Poważnie, wielkiego wyboru nie było w tym wąwozie. Po ścianach ciężko byłoby się wdrapać, pozostało jedynie zawrócić albo przeć na przód. Szara nie wiedziała czemu kocica uparła się na te nieurodzajne ziemie i duchy. Najwyżej trochę jej potowarzyszy jeszcze a potem się odłączy jak przestanie jej odpowiadać towarzystwo lamparta. Ileż można żyć pod presją.

[Czarna]

- No. Niezaprzeczalnie. - Mlasnęła. - Ale tak się składa, że idąc przed siebie idziemy też na wschód.
Rzuciła okiem za siebie, zerkając lampolwicy w mordkę.
- Przypomnij mi, gdzie mamy te spalone ziemie, hm?

[Wúmíng]

- Czekaj myślę. -Zerknęła na położenie słońca przy czym mina jej zrzedła. - Powinniśmy udać się na zachód... o...dziura. - Wskazała łapą na wejście do groty przywalonej uschniętymi gałązkami. To właśnie stamtąd dobiegał największy fetor zgnilizny i brzęczenie hordy insektów. Bezimienna zastanawiała się czy to jakaś nowa metoda do ukrywania zwłok po morderstwie aczkolwiek dziwne, że nie ściągnęło padlinożerców.

[Czarna]

Czarna nie poświęciła owej skalnej niszy więcej niż przelotnego spojrzenia. Kłapnęła zębami, kontynuując wędrówkę.
- Nie. - Odparła sucho. - Odpowiedź na pytanie "gdzie mamy spalone ziemie" brzmi: głęboko w dupie.
Kilka kroków później machnęła ogonem.
- Na zachód stąd, tak.