Nemea- Następene pokolenie

Amon wbiegł na teren Wielkiego Kanionu niczym poparzony. Nie przyjmował do siebie wiadomości, że coś mogłoby się stać jego młodszej siostrze. Fakt, odkąd Pustynni zamieszkali na ziemiach przodków ich matki, praktycznie ze sobą nie rozmawiali. Nie oznaczało to jednak tego, że Książę Pustyni jej nie kochał. Kochał ją, i to bardzo.
Zmęczony już długim biegiem, zaczął desperacko wołać imię swojej siostry. Wiedział, że nie jest to zbyt mądre posunięcie, ale nic innego nie przychodziło mu już do głowy. W planach miał poszukiwania przy granicy z Krwawym Zmierzchem, ale jakim cudem młody lew miał w tak krótkim odstępie czasu znaleźć się w miejscu tak odległym od Skały?
- Jasiri! - echem po Kanionie rozległo się wołanie Czerwonookiego.

Amon pogrążony w czarnych myślach skupił się na poszukiwaniu. Krzyczał. nawoływał, a jedyne, co mu odpowiadało, to echo. No...jednak nie tylko. Czerwonooki, usłyszawszy dźwięk różny od własnego głosu, od razu skierował łeb w jego kierunku. Jego oczom ukazała się sroka. Zaistniała sytuacja bardzo go zaskoczyła, lecz zareagował bardzo impulsywnie.
- Zamknij dziób, cholerny ptaku! - wrzasnął, po czym rzucił się w stronę czarno-białego ptaka. Nie był specjalnie dobry w spinaniu się na drzewa, ale przynajmniej próbował.

- Tak? Tak dużo wiesz? To może przestaniesz krakać i powiesz coś konkretnego!? - wrzasnął, zdenerwowany już ciągłym rzucaniem się na uciekającego ptaka. Dobrze, że w końcu zorientował się, że takie atakowanie stworzenia poruszającego się zdecydowanie płynniej, zwyczajnie nie ma sensu. Amon, zmęczony już powtarzaniem tej samej czynności, usiadł na zadzie i zaczął wpatrywać się w ślepia sroki. Westchnął i zmarszczył pyszczek, jakby miał się zaraz rozpłakać.
- Szukam kogoś. Szukam siostry, która zaginęła. Taka sytuacja zdarzała się już wielokrotnie, jednak teraz wygląda to na coś dużo poważniejszego - odparł powoli. Miał cichą nadzieję, że sroka coś widziała i zechce udzielić mu informacji.
- Brązowa lwiczka. Ma bardzo długie futerko i dwukolorowe oczy - dodał po chwili.

Małym, usłyszawszy odpowiedź sroki, ujrzał iskierkę nadziei. Jednak ją widziała!
- Dzięki! - krzyknął, po czym pośpiesznie udał się w kierunku opisanym przez ptaka. W żadnym stopniu nie był to mądry pomysł, bo jak wiadomo, Wąwóz leży na terenach Krwawych. Ale Amonowi nie wydało się to zbytnio dziwne. Wiedział, że Jasiri nad wyraz lubiła ryzykować i wędrować w miejsca skrajnie niebezpieczne.
zt