Na Lwiej Ziemi narodziło się kolejne pokolenie. Kiara i Kovu doczekali się córki. Kiedy nastał odpowiedni czas przejęła władzę po rodzicach z lwem z królestwa pustyni. Panowanie nie upływało im spokojnie. Lwioziemcy nadal w głębi czuli dystans do lwów, które miały w sobie krew Skazy i tych, którzy za nim wędrowali. Po śmierci Kiary i Kovu te napięcia tylko wzrastały. Królowa wraz z królem aby zapobiec pogłębiania się nieufności mianowali na przywódce Lwiej Straży syna Arjany, córki Nuki. W ten sposób chcieli dać do zrozumienia, że ufają tym, w których płynie krew Zdrajcy.
Para królewska doczekała się bliźniąt, córki i synka. Byli z nich dumni i uczyli wartości jakie Lwia Ziemia przekazywała z pokolenia na pokolenie. Tuż po zakończeniu się pory suchej zabrali syna na wyprawę na pustynie, do mieszkającego tam stada. Robili to regularnie aby więzi jakie zaistniały między tymi dwoma stadami nigdy nie zgasły.
Niestety podczas jednej z takich wizyt wydarzyło się nieszczęście. Para królewska, ich potomek i członkowie Lwiej Straży, który asystowali im w podróży, zostali zamordowani. Ich ciała zostały znalezione przez przywódce Straży. To wydarzenie narodziło na nowo w Lwioziemcach dawne animozje. Ci szeptali między sobą, że na pewno była to sprawka "złoziemców" i to też na nich zrzucili odpowiedzialność za katastrofę. W końcu tylko Lwia Straż oraz mieszkańcy ziem wiedzieli o tej wyprawie. Nikt nawet nie podejrzewał, że może być to ktoś trzeci w postaci specjalnie wyszkolonej do mordowania grupy nieznanych lwów lub pochodzącej z pustyni.
Księżniczka szybko musiała dorosnąć i przejąć wszystkie monarsze obowiązki. Musiała podjąć decyzje i wydać wyrok. Nie było to dla niej proste. Straciła rodziców i brata. Nie wiedziała dlaczego i kto to zrobił. Szargały nią wielkie emocje i głównie poprzez naciski "prawdziwych" Lwioziemców postanowiła wygnać wszystkich, który mieli w sobie krew Skazy, wyglądali jak ktoś z jego rodziny czy też tych których przodkowie wyznawali ślepo jego ideę lub podążali ślepo za chęcią zemsty Ziry. Był to bardzo kontrowersyjny wyrok. Wygnane lwy nie miały siły przebicia, było ich mniej i nikt nie chciał ich słuchać, nie w tak krótkim czasie po tragedii, którą to oni zostali obarczeni. Stali się wyrzutkami a w ich sercach powstała poważna rana. Większość z nich urodziła się już na Lwiej Ziemi i żyła tak jak każdy inny, według zasad, tradycji. Ich jedyna winą były czyny przodków. Przysięgli sobie, że wrócą na Lwią Ziemie, bo to jest ich dom, zaś Lwioziemcy obiecali sobie nigdy więcej nie ufać wyrzutkom.
