Serce Gór

[Nemea]

W jednym z gór znajduje się przejście gdzie po wejściu oczom ukazuje się ciekawy widok. Wysoki ale mały wodospad spadający do krystalicznej wody. Słońce wpada tutaj przez potężny otwór w szczycie góry dając efekt słonczej studni. Na środku znajduje się półka skalna zaś po bokach inne, które idealnie nadają się do tego aby na nich się położyć.

[Mattugur]

Długa wędrówka opłaciła się, w końcu znalazł dobre miejsce na kryjówkę. Niezbyt rzucające się w oczy przejście przypominające raczej zwykłą szczelinę, wynagradza tym co znajdowało się w środku. Widok niejednemu zaparł by dech w piersiach. Światło słońca gdy znajdowało się w zenicie oświetlało wnętrze nadając mu ciepłego wyrazu. Lygrys obszedł dokładnie miejscówkę usadawiając się wygodnie na jednej z półek skalnych tuż przy wejściu. Była tak dobrze ułożona, że miał widok na wejście choć ci co znaleźliby się w środku musieliby się odwrócić by ujrzeć czarno białego kocura.
Chłodna woda, która wpadała do jeziorka dawała temu miejscu chłodne orzeźwienie w upalne dni. Roślinom również nic nie brakowało by mogły tu spokojnie rosnąć dając tym samym miejsce do kamuflażu. Nocą mógł obserwować rozgwieżdżone niebo, które tak bardzo uwielbiał. Czegoż chcieć więcej?

~~~
Przespał się wśród kojącego szumu wody. Zaznaczył teren przed wejściem jako swój i wyruszył na małą przechadzkę.

[Mattugur]

Mattugur wrócił na swoje tereny, zmęczony podróżą ułożył się na swojej ulubionej półce skalnej. Tej, która umożliwiała obserwację potencjalnych gości. Jednakże ci musieliby unieść łeb całkiem do góry by ujrzeć leżącego nad nimi lygrysa.
Ziewnął przeciągle przysypiając.

[Nataka]

Nataka tuż po rozmowie z Arjaną postanowiła na spokojnie poznać tereny, na których ta mieszkała z resztą lwic i swoimi lwiątkami.
Chciała zobaczyć więcej pięknych i zapierających dech w piersi krajobrazów, poznać owe góry, jak i poobserwować ich mieszkańców.
Idąc tak pod jedną ze skalnych półek wyczuła czyjąś obecność, w związku z czym zaczęła się rozglądać naokoło siebie. Zwolniła nieco kroku, wzdychając głęboko.

[Mattugur]

Mattugur zdążył parę godzin podrzemać w spokoju, jeszcze zanim wyczuł zapach obcego szybciej doleciał do niego dźwięk głębokiego westchnięcia. Otworzył jedno ślepie spoglądając w dół na ciemną sylwetkę, która rozglądała się naokoło ale nie spojrzała centralnie w górę. Choć i wtedy musiałaby się dobrze przypatrzyć i zmrużyć ślepia przez padające promienie świetlne by dostrzec ciemną pasiastą masę skrytą w cieniu. Światło padające z góry dało dobry obraz na lwicę. Odnosił wrażenie, że już ją gdzieś spotkał i nie jest to ktoś kto należy do grupy Arjany. Miał przestarzałe informacje ale nie mógł o tym wiedzieć.
Podniósł się i zeskoczył w dół tuż za plecami samicy odcinając jej tym samym jedyną drogę ucieczki. Dopiero teraz mógł się jej dokładniej przyjrzeć z bliska.
- Znowu ty. Czego tu szukasz? -Zapytał spokojnym, nieco zaspanym głosem.

[Nataka]

Nataka nie zdążyła nawet zareagować kiedy do jej uszu dotarło ciężkie i nagłe stąpnięcie. Gwałtownie położyla uszy po sobie i odwróciła się przodem do lygrysa, zamiatając przy tym ziemię pod sobą ogonem. Już miała wystawić kły i nastroszyć się w ostrzegawczym geście, lecz rozpoznała wielkoluda i nieco się uspokoiła. W prawdzie, on też mógłby jej zrobić krzywdę i to sporą- Jednak nie wiedziała po nim, aby zamierzał się na nią rzucać. A przynajmniej na razie.
Szamanka uśmiechnęła się nikle, nadstawiając swoje uszy. Kościane kolczyki po obijały się o siebie, wydając przy tym charakterystyczny dźwięk.
-Ja? Uh... W sumie, to niczego nie szukam. Zwiedzam, poznaję... Ulotniłam się spod wulkanu tuż po naszym spotkaniu. Potem znalazłam się tutaj..-
Odparła i uniosła jeden z kącików pyska nieco wyżej. Zastanawiała się, czy dobrym pomysłem będzie, jeśli od razu się usprawiedliwi... Pamiętając jednak słowa Arjany postanowiła to uczynić, nie chcąc wzbudzać podejrzeń, a tym bardziej denerwować Matta. Przecież zmiótł by ją z powierzchni ziemi jednym uderzeniem swojej wielgachnej łapy...
-Dołączyłam do grupy Arjany niedawno. Stąd też i moja obecność.-
Dodała po chwili spokojnie, mając nadzieję, że będzie całkiem wiarygodna. W sumie i tak mówiła prawdę, więc...

[Mattugur]

Patrzył na nią i nawet powieka nie mrugnęła gdy wysłuchiwał jej usprawiedliwień na to najście.
- Powiedzmy, że ci wierzę. - Mruknął i tak dawszy wiarę jej zapewnieniom. Tylko grupa Arjany wiedziała, że lygrys im pomagał. Tym bardziej, że podczas wizyty na spękanej ziemi nie zdradził swoich intencji i celu przybycia.
Minął ją kładąc się centralnie na samym końcu wysepki skąpanej w promieniach słońca.
- Co cię skłoniło do powrotu? - Z tego co wiedział, Arjana się rozłączyła ze stadem z różnicy poglądów czyżby i ta garstka co została doszła do oczywistych wniosków, że sami sobie nie poradzą? Bedzie musiał niedługo zejść niżej i zobaczyć jak wygląda sytuacja.

[Nataka]

Nataka spojrzała za lygrysem i kiedy ten legł na ziemi - lwica z wolna podeszła do niego i usiadła gdzieś obok, zachowując przy tym stosowny dystans. Westchnęła cicho cicho, wdychając świeże powietrze.
Na jego pytanie zwróciła ku niemu łeb.
-Wiesz... Ja tego w prawdzie nawet nie planowałam. Nie wiedziałam, gdzie się udała. Spotkałyśmy się zupełnie przez przypadek.-
Wyjaśniła spokojnie spoglądając na niego z uwagą. Swój ogon oplotła naokoło swoich tylnych łap. Zastrzygła uchem i kontynuowała.
-I koniec końców przyjęła mnie do swojej grupy. Ot co, tyle z historii.-
Uśmiechnęła się nikle.

[Mattugur]

Obrzucił ją przelotnym spojrzeniem gdy ta postanowiła dołączyć do niego, czerpiąc ciepło ze słońca. Wytłumaczenie nie było ambitne, lygrys zastawiał się czemu tak się waha i urywa zdania w pewnych momentach. Czyżby czuła się nieswojo albo temat był dość krępujący? Tam na wulkanie potrafiła pokazać pazur. Postanowił jednak nie drążyć tego tematu.
- Nie powinnaś chodzić sama. Są tacy co dybią na Krwawych a wasz rozpad stwarza idealne pole do popisu. - Położył łeb na łapach przymykając ślepia. - Jednemu wyjątkowo zależało na spotkaniu Arjany. - Lygrys wiedział, że Nito prędzej czy później odnajdzie lwicę. Martwić się o nią też na razie nie musiał, trzy lwice powinny przegonić pojedynczego intruza. Głęboko w nosie miał również fakt, że czarny samiec mógł go śledzić. Dopóki nie postawi łapy na rewirze lygrysa nie widział powodu by się spinać. A mogła się wywiązać ciekawa współpraca...

[Nataka]

Wcale nie urywała swoich zdań, ani nie mówiła ich w jakimś dziwnym podenerwowanym tonie. Odpowiadała mu normalnie, robiąc po prostu pauzy, aby pomyśleć sekundę nad dalszą odpowiedzią, aby ubrać swoje myśli w jakieś słowa. To wszystko.
Na wzmiankę o Krwawych Nataka uniosła wysoko jedną z brwi, zwracając pysk nieco bardziej w jego stronę. Wciąż siedziała spokojnie, słuchając dalej lygrysa. Z wolna kierowała uszy do tyłu.
-Oh? O kim mówisz?-
Szamanka nieco ściągnęła brwi, przyglądając mu się uważnie, jakby miała nadzieję, że sam obraz jego lica czy mimiki podsunie jej jakąś podpowiedź.
-Jak wyglądał? Być może go znam. Nie raz miałyśmy do czynienia z takimi intruzami, którym trzeba było pokazać, gdzie ich miejsce. Może to któryś z nich.-
Odparła, zamyślając się na chwilę.