Nemea- Następene pokolenie

Może i według niej to było normalne zachowanie i odpowiedzi. On jednak uznał inaczej, wszak nie znał jej na tyle by wiedzieć co tam w główce siedzi. Jeśli lwica chciała coś wyczytać z pyska lygrysa to mogła jedynie się rozczarować. Pozostało niewzruszone, jakby przymierzał się do drzemki.
- Po prostu uważajcie. - Tak, pasiasty nie był nigdy zbyt rozmowny czy nadto wylewny. Wystarczyło, że ostrzegł i lwice powinny mieć się na baczności. Co z tego, że poda imię czy rysopis, skoro mieli kilku wrogów to równie dobrze może zjawić się ktoś inny.

Nataka skrzywiła się nieznacznie na odpowiedź lygrysa, jednak nic uszczypliwego czy zaczepnego nie powiedziała. Wszak były to jego tereny, a ona była tu tylko gościem, któremu pozwalał tu chwilowo pomieszkiwać. Widząc, że ten zbiera się do drzemki Nataka powoli wstała z miejsca. Przeciągnęła się i przeszła się nieco wzdłuż skalnej półki, spoglądając na tereny rozciągające się poniżej ich poziomu. Niesamowity widok.
-Jasne. Dziękuję za przestrogę.-
Odparła po chwili szczerze spokojnym tonem, patrząc się przez chwilę w dal.
-Przeszkadzam Ci? Widzę, żeś znużony.-
Zauważyła, spoglądając na niego uważnie. Jej czerwone ślepia spoczęły na jego.

Nie widział mimiki jej pyska, leżał z przymkniętymi powiekami. Poczuł ruch lwicy, która przeszła trochę podziwiając wnętrze. Jej kolejne pytanie sprawiło, że otworzył jedno ślepię a potem drugie równie intensywnie wpatrując się w nią.
- Nie przeszkadzasz. - Podrzemał wcześniej, w ciemnościach jakoś bardziej jego umysł mógł się skupić na trapiących go kwestiach i analizowaniu sytuacji. Normalnie każdy inny zabrałby się widząc gospodarza w tym stanie, ona jednak wolała zostać.
- Czy coś jeszcze cię trapi? - Wyglądało na to jakby chciała go o coś jeszcze zapytać ale z grzeczności upewnia się czy może i go nie zdenerwuje.