Lucia Alma i Rashid [zamknięty]

sob mar 31, 2018 12:28 am

Kilka dni po opuszczeniu ziem Złotego Brzasku przez braci Luci, którzy oddali tron Rashidowi.

Dopiero co wybrany na króla Rashid tego wieczoru postanowił przejść się na dłuższy patrol po Lwiej Ziemi. Łapy poniosły go nad rozległy kanion. Idąc kilka metrów od przepaści jego spokojne i chłodne spojrzenie spoczęło na zachodzącym w oddali słońcu, które zabarwiło niebo na piękny kolor czerwieni. Kierował się teraz wprost na Lwią Skałę, która zaczęła się powoli pojawiać na horyzoncie.
Jego umysł przepełniony był różnymi myślami. A to odnośnie swojej nowej pozycji, a to odnośnie tego, jak mu pójdzie prowadzenie stada, jak długo będzie jeszcze rządził i tak dalej i tak dalej...
Stawiając łapy raz po raz na ciepłej, nagrzanej ziemi dostrzegł jak na niebie zaczynając się pojawiać małe, białe punkciki - gwiazdy. Zatrzymał się na moment, spoglądając na nieboskłon.

pn kwie 02, 2018 11:07 pm

W życiu młodej lwicy zachodziły coraz to większe zmiany, za którymi przestała już w pewnym momencie nadążać. Najpierw, gdy przybyła na ziemie przodków, była pewna, że wszystko będzie już spokojne i stabilne. Bała się ogromnych zmian, dlatego właśnie postanowiła się tutaj "zakotwiczyć". Nie przewidziała tego, że to właśnie tutaj doświadczy zupełnie nowych rzeczy, zarówno tych pozytywnych jak i negatywnych.
Tego właśnie dnia, jej bracia zrzekli się tronu na rzecz Rashida. Była zupełnie rozdarta, gdyż w końcu była ze swoją najbliższą rodziną i mogła opuścić te tereny razem z nimi, ale...ona chciała zostać tutaj. Na samym początku nie była przekonana co do samego miejsca, lecz po czasie spędzonym na długich spacerach, treningach i zapoznawaniu się z tutejszymi - nie wyobrażała sobie odejścia. Znużona już całodniowym płaczem, postanowiła udać się nad kanion. Była święcie przekonana, że tutaj nie spotka nikogo i będzie mogła na spokojnie wszystko przemyśleć i jakoś się przygotować na kolejną rozłąkę z braćmi. Jak się jednak okazało, los miał dla niej inne plany i na jej drodze postawił Rashida. W zasadzie, zarówno w przenośni, jak i dosłownie, gdyż nowy król tych ziem również zawędrował w to miejsce w tym samym czasie. A dlaczego w przenośni? Ano dlatego, że Lucia jest niesamowicie kochliwa. Już od pierwszego wejrzenia nie mogła odwrócić od niego wzroku. Nie był fantastycznie zbudowany, nie znała również jego charakteru...lecz miał on w sobie coś, co sprawiało, że serce jasnej lwicy biło mocniej i szybciej.
Serce zabiło mocniej także i w tej chwili. Ujrzawszy Niebieskookiego, przetarła łapą łzy i niedbale się otrzepała, wciąż leżąc pod jednym z drzewek. Jej mina nie wskazywała niczego podejrzanego, bo mimo wszystko dobrze maskowała niektóre uczucia, ale widać było dozę smutku w jej oczach. Zwłaszcza po tym, że były mocno przekrwione.

czw kwie 05, 2018 8:43 pm

Docierając pod kilka małych drzewek rosnących nieopodal przepaści Rashid dostrzegł czyjąś, jak się okazało, znajomą sylwetkę. Ruszył powoli w jej kierunku, zbaczając z drogi wprost na Lwią Skałę. Kiedy był już obok popatrzył na jej pysk, a widząc zaczerwienione ślepia uniósł powoli brwi, jednak nic poza tym nie zmieniło się w jego mimice.
-Płaka-...łaś?-
Na początku chciał stwierdzić, ale w połowie przerwał i dodał ostatnią sylabę w tonie pytającym. Usiadł obok niej, spoglądając tak na jej lico jeszcze przez moment. Dopiero po dłuższej chwili spojrzał w stronę zachodzącego słońca i leniwie poruszając końcówką ogona westchnął cicho.
-Co się stało?-
Spytał spokojnym i opanowanym tonem.

sob kwie 07, 2018 11:14 pm

Na pytanie Rashida, Lucia odpowiedziała milczeniem. Spuściła jedynie wzrok na swoje łapy, by po chwili "wędrować" nim na lewo i na prawo. Zdawać by się mogło, że szukała odpowiedzi w eterze. Długo jednak nie musiała zachowywać się w ten sposób, gdyż Czerwonogrzywy skutecznie przyciągnął jej uwagę siadając obok niej.
Zachód tego dnia był wyjątkowo...piękny.
- Ta noc będzie dla Ciebie bardzo ważna, Rashidzie. Panowanie moich braci zachodzi, by nazajutrz mogło wzejść Twoje słońce. Słońce Twojego panowania - rzekła, po ładnych kilku minutach milczenia. Słychać było, że z trudem powstrzymuje się od płaczu. Długo też szukała odpowiednich słów, by bezpiecznie ominąć temat odejścia jej braci. W jej sercu oraz głowie rozgrywała się wielka bitwa między zdrowym rozsądkiem, miłością do rodziny i zauroczeniem.

ndz kwie 22, 2018 5:57 pm

Król odetchnął ciężko widząc, że Lucia przeżywa kryzys. Skoro nie chciała o nim rozmawiać - postanowił jej o to nie dopytywać. Nie chciał rozdrapywać jej i tak już świeżych ran. Spojrzał na słońce, mając ten sam, zimny i kamienny wyraz pyska.
-Wiem...-
Powiedział tylko i ściągnął powoli brwi. Skoro ta leżała, to Rashid położył się przed nią, cofając łapy i chowając je w grzywie na klatce.
-Władza nigdy nie była moim marzeniem... Jednak wiem, że jeśli nie ja, nastałoby bezkrólewie. A wtedy Krwawy Zmierzch mógłby to wykorzystać. Nie mogę na to pozwolić.-
Spojrzał na nią obojętnie.

wt kwie 24, 2018 12:52 am

Lwica ostatecznie przetarła oczy łapą, po czym wypuściła dość głośno powietrze. Gdy lew położył się naprzeciw niej, ta lekko się odsunęła, by zrobić mu miejsce. Bardzo zaskoczył ją ten gest.
Wysłuchała wypowiedzi lwa do końca, długo jej nie komentując. Nastała niezręczna cisza, co dodatkowo speszyło Lucię. W końcu postanowiła się odezwać.
- Jeśli będziesz potrzebował pomocy, ja zawsze chętnie stanę u Twojego boku - uśmiechnęła się nieznacznie - Wszyscy jesteśmy zgodni, jeżeli chodzi o nieufność w stosunku do Krwawego Zmierzchu - dodała, odnosząc się w pewnym sensie do polityki jej braci.
Próbowała spoglądać w oczy Rashida, lecz nawet na tle zachodzącego słońca, były one zimne jak lód - podobnie, z resztą, jak cała aura go otaczająca.