Arjana i Seth [Zamknięty]

[Seth]

Akcja ma miejsce 2 lata temu w Oazie - na kilka tygodni przed spotkaniem Shayi.

Seth miał kiepski dzień. Rządzenie stadem Pustynnych w pojedynkę to nie lada wyzwanie, a jedyne osoby, które mogłyby mu pomóc, nie zawsze miały czas i dawały radę. Przynajmniej nie musiał już niańczyć młodszego rodzeństwa, bo ci potrafili już zająć się sami sobą.
Postanowił odpocząć trochę w Oazie. Usiadł na piasku, trochę dalej od wodospadu, by móc się odrobinę wyciszyć i przemyśleć parę spraw. Nic nie wskazywało na to, że spotka tu kogoś obcego, spoza stada.

// wybacz, że tak krótko, ale kompletnie nie mam weny na początek tej retro //

[Arjana]

Nie mógł się spodziewać tego jak bardzo był w błędzie. Wiśniowa lwica przemierzała rożne tereny, nie zagrzewając nigdzie miejsca an stałe. Nie bardzo przejmowała się tym, że mogła wkroczyć na jakieś tereny. W końcu według niej, kto by chciał mieszkać na pustynni. Zaszła do oazy aby tutaj trochę odpocząć i ruszyć w dalsza drogę. Podeszła spokojnie do wody i nachyliła się aby jej skosztować. Przy tym lekko uniosła spojrzenie i zauważyła piaskowego samca. Nie przerwała jednak picia, a go miała na oku.

[Seth]

Lew nie mógł usiedzieć w spokoju i co chwilę przewracał się z boku na bok. Widać było, że coś mu doskwiera, ale z pewnością nie mógł być to upał, bo jako członek Pustynnych był przyzwyczajony do wysokich temperatur i ostrego słońca. Mimo to, z przyjemnością "wyłapywał" podmuchy wiatru, które nad wodą nabierały tej przyjemnej wilgoci.
Jeden z podmuchów wiatru przyniósł mu zapach, który szybko zidentyfikował jako lwi, ale nie mógł rozpoznać konkretnego osobnika. Ktoś obcy? Gdy uniósł łeb, jego oczom ukazała się lwica, na oko w zbliżonym do niego wieku. Seth momentalnie poderwał swoje cielsko i otrzepał je z piasku. Obdarował nieznajomą dosyć przyjaznym spojrzeniem i powoli zaczął zmierzać w jej kierunku. Dostrzegł to, że ona go zauważyła.
- Tarhib, nieznajoma. Witaj w naszych skromnych progach - uśmiechnął się do niej. Na chwilę zapomniał o wszelkich problemach, z którymi zmagał się jako Serce Pustyni. Uwielbiał witać gości, a to przecież należało do jego obowiązków.
- Skąd pochodzisz? - dodał po chwili.

[Arjana]

-Tarhib?- Uniosłam lekko jedna brew słysząc to dziwne słowo. Nim zabrałam się za odpowiedzenie na jego pytanie, zlustrowałam go. Był w podobnym wieku i jak na kogoś żyjącego tutaj? Wyglądał na całkiem dobrze odżywionego. ciekawostka.
-Może zamiast od razu zabierać się za wypytywanie to przedstawiłbyś się- Dodałam zadziornie unosząc lekko głowę do góry. Nie obawiałam się go, byłam pewna siebie. Może powinnam być bardziej taktowna, w końcu rozmawiałam z głowa stada ale nie wiedziałam o tym i traktowałam go jak każdego samca. Nie tytuł czyni króla.

[Seth]

- "Tarhib" to nasze stadne przywitanie. Znajdujesz się na terenie stada Pustynnych Bariyah, myślałem że jesteś tego świadoma - odpowiedział lekko zaskoczony. Jej zdziwienie, gdy usłyszała słowo powitania, utwierdziło go w tym, że lwica nie wiedziała gdzie się znajduje. Zazwyczaj witał zwierzęta, które celowo odwiedzały ich oazę i traktowały ją jako swego rodzaju hotel, co w sumie należało przecież do historii i tradycji Bariyah i było dla nich czymś w zupełności naturalnym.
- Wybacz, jestem Seth. Jestem Sercem Pustyni, czyli władcą tych terenów - na powrót się uśmiechnął. Obca lwica sprawiała wrażenie dość odważnej i pewnej siebie, jednakże to go nie zrażało. Lubił poznawać osoby o trudnym charakterze, a poza tym, nawet jakby chciał być opryskliwy, kodeks mu na to nie pozwalał.
- Jak Cię zwą? - spytał po chwili.

[Arjana]

Słuchałam z zainteresowaniem tego co mówił o przywitaniu. Było to dość ciekawe rozwiązanie. nie mogłam temu zaprzeczyć. W teorii można było rozpoznać członków stada. Tylko czy w praktyce też to jakoś funkcjonowało tak? nie wiedziałam tego.
-Ciekawe rozwiązanie- Przyznałam w końcu. Kolejne jego słowa nie sprawiły abym nagle zmieniła do niego stosunek czy zachowanie.
-Ja jestem Arjana, wasza wysokość- Dodała i lekko skłoniła się- Pochodzę z dalekich krain, nie znam tego jakie są tutaj zwyczaje- Nie wiedziałam czy może znać ów ziemie więc wolałam nie zagłębiać się w te... detale.

[Seth]

Lew, w oczekiwaniu na odpowiedź nieznajomej, zdążył jej się dokładnie przyjrzeć. Ze względu na specyficzną aparycję, lwica kojarzyła mu się z "Diablicamą z Bariyah", o której dużo słyszał, a i widział jej namalowane wizerunki na ścianach ruin. Owa "Diablica" były zwykłą członkinią Pustynnych, jednakże od większości stada wyróżniała się bardzo ciemną, bordową sierścią. Takie niespotykane umaszczenie odziedziczyła po bardzo podobnej do niej matce, jednakże sama córka posiadała sierść niemal czerwoną. Sethowi przez chwilę przyszło na myśl spytać napotkaną, czy nie ma w rodzinie żadnej Hassiry, bo tak legendarnej było na imię. Na szczęście ugryzł się w język. Po co miał wypytywać ją o takie szczegóły? Na jej uwagę odnośnie powitania, jedynie się uśmiechnął, przy czym skinął jej łbem.
- Masz bardzo piękne imię - skomentował, gdy ta się przedstawiła. Na określenie "wasza wysokość" dosyć zauważalnie się speszył. - Nie trzeba tak oficjalnie - zaśmiał się lekko.
- Rozumiem. Spokojnie, znajomość naszych obyczajów nie jest wymagana, jest tylko mile widziana - zażartował, przy czym zaśmiał się, jakby właśnie opowiedział żart stulecia. Zazwyczaj tak się właśnie zachowywał, gdy był zawstydzony.
- Dalekie krainy...to brzmi bardzo abstrakcyjnie. Ja urodziłem i wychowałem się na tej Pustyni. Jak zapewne widzisz, da się tutaj przeżyć i nawet żyć dobrze. A przynajmniej, mam nadzieję, że to po mnie widać - dodał po chwili, przy czym ponownie zahichotał.
- Jesteś może głodna? - spytał po krótkiej chwili. Miał wrażenie, że właśnie zamiast grzecznie witać gościa z dalekich stron, robi z siebie kompletnego idiotę.

[Arjana]

Po usłyszeniu komplementu, na mym pysku pojawił się dyskretny uśmiech.
-Od bardzo dawna nikt nie raczył mnie żadnym komplementem- Dodałam zgodnie z prawda. Nie często zdarzało się aby ktoś, w szczególności samiec, mówił mi takie rzeczy. Zbliżyłem się do samca i widząc jego zakłopotanie- lekko zaśmiałam się. Następnie po tym lekko musnęłam go ogonem po podbródku. Tak zaczepnie.
-Może dla ciebie tak, ja urodziłam się dość daleko ale moi przodkowi są ponoć gdzieś z ziem na południu, gdzie góruje samotna skała- Taki trochę niedokładny opis Lwiej Skały, zwanej teraz Złotą. Nie czułam więzi z ziemią, dom będzie tam gdzie moja rodzina. To może być każdy teren. Na jego pytanie lekko skinęłam głową.
- Z chęcią mogę coś przekąsić- Lub upolować, uważałam się za dobrą łowczynię.

[Seth]

Seth, ujrzawszy zdziwienie lwicy, gdy ta usłyszała jego miłe słowa, sam był lekko zaskoczony. Dał temu wyraz, poprzez uniesione brwi i lekko otwarte usta.
- Nie mówisz poważnie - skomentował - Jesteś ładną lwicą. Pokusiłbym się o stwierdzenie, że bardzo ładną. Takie damy powinno się zasypywać komplementami i słowami uznania - dodał, gdy Arjana się do niego zbliżyła. Poczuł, że może pozwolić sobie na odrobinę bardziej odważny krok. Paradoksalnie, całe zakłopotanie lwa momentalnie minęło. Możliwe, że Arjana tak właśnie działa na osobników płci przeciwnej.
- Południe? To też brzmi tak mało konkretnie - zaśmiał się, próbując skojarzyć lokacje, o której wspomniała Czerwonooka.
- Poczekaj, samotna skała? Brzmi to trochę jak opis Ziemi...tych, no...Lwiej Ziemi, tak to szło! Trochę słyszałem o tym stadzie. Ich tereny są od nas oddalone o wiele godzin drogi. Mam nadzieję, że nie zechcesz tam teraz iść i nas opuścić - uśmiechnął się na koniec wypowiedzi. Miło by było, gdyby Arjana zdecydowała się zostać na trochę w Sercu Piasków. Seth lubił pokazywać tereny Pustynnych gościom, a już zwłaszcza miłym i ładnym lwicom.
Na jej potwierdzenie, lew ponownie wyszczerzył zęby.
- To fantastycznie. Lwice za niedługo powinny wrócić z polowania. Jeżeli jednak nie chcesz czekać, sugeruję wspólne polowanie - nie pytał już, czy byłaby zainteresowana, bo przeczuwał, że ta miałaby na to ochotę.

[Arjana]

-No no wasza wysokość, aż się zarumienię- Rzekłam po jego kolejnych słowach, będącymi komplementem. Miłe jest słyszeć takie słowa. Są takiem dodatkowym pokrzepieniem na duchu.
-Dodatkowo słysząc takie słowa od kogoś takiego, to istny zaszczyt- nie były to słowa przepełnione ironią czymś takim. Słuchałam go z uwagą.
Lwia Skała... Heh.
-Tak, to może być ona i nie zamierzam tam iść- Mogło to wydawać się dziwne lub nie. Nie ciągnęło mnie do zim moich przodków. To tam zginął mój ojciec.
-To Twój wybór wasza wysokość- Może to brzmiało tak oficjalnie ale wypowiadałam to bardziej zaczepnie lekko kokietując. di co lwy pustynne potrafią- To było takie małe wyzwanie, nie jest może bardzo silna ale nie miałam bym nic przeciwko jakiemuś sparingowi czy innej zabawie.