Arjana i Seth [Zamknięty]

[Seth]

Lwica zaczęła się rewanżować, jeżeli chodzi o komplementy. Słowa typu "wasza wysokość", czy "istny zaszczyt" łechtały jego męskie ego i sprawiały, że Czerwonooka zaczynała mu się podobać. Posiadała wszystkie cechy, które miała idealna kandydatka na narzeczoną...a przynajmniej według Setha.
- Przestań, bo i ja zaczynam się rumienić - nie skłamał, choć jego zachowanie nie wskazywało na onieśmielenie.
- Jak chcesz. Może to nawet i lepiej, mogłabyś zabawić u nas trochę dłużej - skomentował wypowiedź Arjany. Postanowił nie wnikać, dlaczego ta nie ma zamiaru udawać się na Lwią Ziemię, o ile naprawdę o nią chodzi.
Ujrzawszy jej zapał, gdy padło słowo "polowanie", uśmiechnął się szelmowsko.
- To wyzwanie? My, lwy z Bariyah, potrafimy świetnie polować. Mamy to w genach, bo tu nie jest tak łatwo o zwierzynę, jak na sawannach - zabrzmiał, jakby próbował się przechwalać "czego to on nie potrafi".
- Chodź za mną - skinął łbem w kierunku południowego zachodu - Pójdziemy w kierunku Puszczy. Tam trochę łatwiej o jakąś zdobycz. No chyba, że mi nie ufasz. Możesz sobie pomyśleć, że chcę Cię zaciągnąć do jakiejś tajemniczej groty...czy coś w ten deseń - wyszczerzył kły. Ciekawe, czy to ją speszy.
Lew zaczął zmierzać w obranym przez siebie kierunku. Zerknął tylko za siebie, żeby spojrzeć, czy Arjana za nim podąża.

[Arjana]

-Powinieneś raczej często takie rzeczy słyszeć- Powiedziałam zadziornie po jego słowach.
-Zbyt długo na pewno nie zostanę, wole nie nadużywać gościnności- To była prawda, mawia się, że gość gościem jest trzy dni a potem to natręt. Nie miałam zamiaru być natrętna czy coś takiego. Dwa, trzy dni mogę tutaj zagościć, a potem ruszę dalej gdzieś przed siebie.
-he! Myślisz, że miałam bym się ciebie bać? phi!- Dogoniłam go bez problemu- Potrafię o siebie zadbać- Dodałam szczerząc kiełki.

[Seth]

- A jednak, nie zdarza się to tak często, jak Ci się wydaje - mrugnął do niej. Faktycznie, zdarzało mu się słyszeć komplementy, ale w większości padały one z ust dorosłych, podstarzałych już lwic, które pomagały mu z wychowaniem rodzeństwa. Oczywiście z uśmiechem na pysku przyjmował wszelkie słowa uznania i z pokorą odbierał te mniej przychylne, ale te same słowa słyszane od tych samych osobników traciły na znaczeniu i po pewnym czasie po prostu spływały po nim jak po kaczce.
Na decyzję Arjany, skinął jej jedynie łbem. Nie ukrywał, że nie był do końca zadowolony z odpowiedzi, bo uśmiech zamienił się w lekki grymas, ale postanowił to uszanować. Tak w końcu nakazywało mu jego prawo.
- Nie twierdzę, że masz się mnie bać... Mogłabyś zacząć lekko dygotać, nic więcej - zaśmiał się ponownie ukazując zęby. Gdy Czerwonooka wypowiedziała ostatnie zdanie, lwu aż zjeżyły się włosy na karku. Jej głos oraz sposób, w jaki samica się do niego odezwała sprawiły, że zaczęła go pociągać co raz bardziej. Wyglądała mu na trudną do zdobycia, twardą lwicę, która doskonale wie, czego chce. Seth jeszcze nigdy czegoś takiego nie czuł...
Po kilkunastu minutach dotarli na skraj Puszczy. Tereny Pustynnych nie były oszałamiająco wielkie, toteż odległości między konkretnymi punktami były całkiem proste i przyjemne do pokonania.
- Jesteśmy tuż przy Puszczy. Tutaj najczęściej polują nasze lwice. Czujesz coś? - spytał niskim, głębokim głosem. Otrzepał swoją nie za długą grzywę i przeciągnął się, jakby próbował w jakiś sposób przygotować się do polowania.

[Arjana]

-No skoro tak mówisz- Nie miałam zamiaru się z nimi sprzeczać czy coś takiego. Przez cały ten czas obserwowałam samca i zauważyłam zmianę jego miny, na co zareagowałam uniesieniem lekko jednej brwi.
-Dygotać powiadasz?- Nie wykazywałam abym się tych słów przestraszyła- Brzmi to dość.. ciekawie i zachęcająco- Może igrałam trochę z ogniem w takim momencie. Jednak nie miałam nic dość tracenia a jestem ciekawa osoba. Nie zwalniałam i dotrzymywałam kroku samcowi. Docierając na miejsce rozejrzałam się uważniej.
-Całkiem ładnie- Musiałam to przyznać. Po jego słowach rozejrzałam się uważniej i uniosłam lekko łeb abym spróbować woni z powietrza.
-Czuje dużo woni ale nic co byłoby wystarczająco świeże- Mogłem się mylić ale nie... zaraz.. nie to nie to.

[Seth]

- Ciekawie i zachęcająco, powiadasz? Może być bardzo ciekawie - uśmiechnął się zawadiacko. Bardzo ciekawiło go, co wyniknie z ich spotkania.
Kiedy dotarli na miejsce, lew zaczął się bardzo intensywnie rozglądać. Nie umknęło jego uwadze też to, że i Arjana zaczęła wpatrywać czegoś, co można było nazwać potencjalnym obiadem. Gdy zdał sobie sprawę z tego, że znalezienie jedzenia może nie być takie proste, jak mu się wydawało, zaczęło mu być trochę głupio. Czuł, że obiecał jej jakąś strawę i nie chciał nie wywiązać się z danego słowa.
- Tak, chyba masz rację - skwasił minę, po czym gwałtownie skierował łeb w stronę Czerwonookiej ii znów spojrzał jej w oczy.
- Coś jednak czujesz? - zapytał ujrzawszy jej minę. Wyglądała, jakby wpadła na jakiś trop.
- Chodź, przejdziemy się kawałek wzdłuż granicy Puszczy. Jest spora szansa, że tam coś znajdziemy. Obiecałem Ci polowanie, to dotrzymam słowa. Z resztą, mamy wyzwanie - mruknął do niej, szczerząc przy tym zęby. Tym razem to on musnął pędzelkiem z ogona po jej podbródku - postanowił się zrewanżować.

[Arjana]

-Przekonamy się- Również zadziornie mu odpowiedziałam i starałam się wyczuć jakieś zwierze. Zauważyła u samca lekkie zmartwienie? Chyba fakt, że od razu nic nie znaleźliśmy trochę go dobiło.
-Nie zawsze od razu znajduje się zwierzynę- Tak samce są takie niecierpliwe. Od razu by chciały mieć na tacy jedzenie. A na to trzeba nie raz mocno się natrudzić aby schwytać zwierzynę a potem powalić. No chyba, że trafi się łatwego.
-Tak- Powiedziałam i zgodziłam się aby ruszyć bardziej w głąb terenów, gdzie można było zleźć coś do upolowania. Nie czekałam na samca, skupiłam eis na swoim celu, poszukiwaniu zwierzyny. Szłam lekkim truchtem ale z uwaga rozglądałam się i węszyłam.

[Seth]

Seth uśmiechnął się widząc zapał lwicy oraz to, w jaki sposób podchodzi do polowania. Każdy jej ruch wyglądał bardzo profesjonalnie. Podobało mi się to.
- Hah, może jestem trochę niecierpliwy - podkręcił lekko głową - Po prostu nie chciałbym Cię rozczarować - dodał, przy czym zamachnął szybko ogonem.
Gdy Arjana potwierdziła mu, że coś wyczuła, od razu pozwolił jej iść przodem.
- Bardzo jestem ciekaw, co to takiego - powiedział dość cicho, obserwując ruchy lwicy. Sposób, w jaki się poruszała niezwykle mu się podobał. Kiedy tylko Ciemna zaczęła truchtać, lew poczynił dokładnie ten sam krok. Zdawało mu się, że usłyszał odgłos jakichś roślinożerców...

[Arjana]

-Aby rozczarować, to trzeba czekać oczekiwać- Powiedziałam zadziornie do samca i ruszyłam tropem i wiedziałam już co to za zwierze.
-Patrz- Powiedziałam zatrzymując się w bezpiecznej odległości. Była to mała grupka impali. Nie są to silne zwierzęta ale dość zwrotne . Nie am gwarancji, ze polowanie an nie się powiedzie ale nie byłam na tyle głodna aby od tego zależało moje przetrwanie.
-Myślisz, że dąłbyś rade spłoszyć tak aby ruszyły w moja stronę?- Zapytałam samca rzucając mu przy tym wyzwanie.

[Seth]

- Hah - zaśmiał się, szybko wypuszczając powietrze. Jaka ona jest...inna! Taka ponętna, zadziorna...widać, że jest to kobieta, która doskonale zna swoje potrzeby - pomyślał o niej, po raz kolejny mierząc ją wzrokiem od stóp do głowy.
W międzyczasie, Arjana zdążyła wypatrzeć zwierzynę, którą wyczuła przed kilkoma minutami. Impale. Seth przybrał już nieco poważniejszy wyraz pyska i wysłuchał dokładnie jej pytania. Po tym dokładnie przeanalizował stadko kopytnych i ułożył sobie w głowie plan działania.
- Phi, no pewnie - prychnął z pewnością w głosie. Ten żarcik miał za zadanie nieco go rozluźnić, bo (trzeba przyznać) trochę się stresował. Nie był nie wiadomo jak doświadczony w polowaniach, ale coś tam potrafił.
Skinął Lwicy łbem i odszedł kawałek od niej. Po chwili ruszył przed siebie, zakradając się trochę bliżej ofiar. Zetknął jeszcze, w którym dokładnie miejscu czai się Arjana, by móc dobrze skierować zwierzynę w jej stronę. Miał nadzieję, że wiejący wówczas wiatr nie pokrzyżuje im planów i impale nie spłoszą się przedwcześnie.
Ruszył na nie, przy czym starał się zagonić je w kierunku ukrytej Lwicy.

[Arjana]

Spoglądałam za samcem i sama zmieniłam miejsce tak aby być mniej widocznym dla naszych celów. Jeśli wszystko pójdzie dobrze to już niedługo będzie całkiem smaczny posiłek.
Impale od razu widząc biegnącego an nie lwa ruszyły do ucieczki. Ja sama skupiona na wybranym celu, napięłam mięśnie i kiedy te były już blisko, rzuciłam się w ich stronę. Te szybko skręciły, a są to zwierzęta dość zwrotne. Byłam bliżej ich ale nie an tyle jeszcze aby spróbować je powalić. Starałem się za to tak im przeszkadzać w ucieczce aby te popełniły błąd i dało się jakąś podhaczyć.