Nemea- Następene pokolenie

Czarna uniosła brew.
- A już miałam ci pogratulować wyboru terytorium. - Dodała. - Teraz będę musiała wymyślić nową zjadliwą dogryzkę.

- Mamy czas, nie forsuj się. - Przynajmniej on miał. Nigdzie mu się nie śpieszyło. Głodny też jakoś specjalnie nie był. Pozostawała kwestia jak czarnej kocicy zależało na czasie. Przejechał pazurami w dół po korze zostawiając swoje ślady pazurów i wracając do normalnej pozycji na cztery łapy.

Czarnej też się nie spieszyło. Przyglądała się mu z góry niemalże statecznie, a już z całą pewnością bezczelnie. A już z dwiema pewnościami - z zainteresowaniem.
- Ładny jesteś. - Zagaiła. Brzmiało szczerze. Serio.

Wygląda na to, że z formy oprawcy-ofiary przeszli już na koleżeństwo. Parsknął zduszonym śmiechem na jej komentarz. Na swój sposób urocza była ta jej nieprzewidywalność w słowie i zachowaniu.
- Każdemu to mówisz? - Starał się zwęszyć podstęp, gdzieś musiał tkwić w tym haczyk. Odciągnięcie uwagi a może miał jej dać spokój na słodkie oczka.